دوست

بچه که بودم هم اجتماعی بودم وهم شجاع!

هروقت میرفتم پارک یکی دو جین دوست پیدا میکردم ودنبال هم دنیارو کشف میکردیم،وقتاییم که دوستای

مامان میومدن که اغلبشون معلم های بازنشسته بودن قربون صدقه طرز حرف زدنم میرفتن وعاشقم بودن

اما الان اینجوری نیست من کم حرفم و تقریبا هیچ دوستی ندارم اون دوتایی ام که دارم یه جوری باهام رفتار

میکنن که انگار موجود وحشتناکی ام یا حوصله سربر!خلاصه که چقد بد که ما آدما ذاتاارتباطو دوست داریم و

چقد بد که من هیچ دوستی ندارم:)

+

بچه های کار هستن؟همونا که میگین پول ندین بهشون همیشه فکر که میکنم میگم خب اگه دست خالی

برن کتک میخورن حتی بیاین فکر کنیم که ما به هیچ بچه ای پول ندیم بنظرتون کافیه؟بنظرتون اون بچه رو

ول میکنن؟شاید اعضاشو بفروشن شاید بفروشنشون به کشورای همسایه وهزارتا چیز دیگه ...

میبینید؟فقط مسئله پول نیست مسئله اینه که من ترجیح میدم گشنه باشم اما کتک نخورم و هزارتا بلای

دیگه سرم نیاد پس لطفا سر من وامثال من غر نزنید که چرا بهشون پول میدین!!من هروقت داشته باشم

خوراکی وهروقتم نداشته باشم پول میدم-__-